Lennart en Mariska Witte
Schapenboerderij Texel
In een bak bij de ingang piepen kuikens en een jong eendje. In de andere schuur wordt hard gewerkt om de schapen een lekker schoon strobed te geven. Het is momenteel rustig bij Schapenboerderij Texel, maar zelfs in het naseizoen staan al snel de eerste lammetjesknuffelaars aan de deur.
Hoe het allemaal begon? Boerderij Rozenhout op de Hogeberg zit nogal dicht aan de weg. Langsfietsende mensen zagen de lammetjes in de schuur en namen een kijkje. ‘Best gezellig, maar soms, als mijn vader terugkwam van een rondje langs de schapen, stonden er zoveel mensen in de schuur, dat hij niet aan werken toe kwam’, lacht Lennart Witte. Ter afschrikking hing hij een bordje op de deur: Binnenkijken 1 euro. ‘Toen werd het pas echt druk…’ Er werden twee bezoekmiddagen ingesteld. De animo was echter groter. Bezoekers parkeerden in de berm, waar de gemeente niet zo blij van werd. Aan de Pontweg nabij Den Burg stond al vele jaren de oude boerderij Noordhaffel te koop. ‘Onze toenmalige boekhouder zag het niet zitten om daar een bezoekboerderij te beginnen. Ik ben op advies van een kennis bij Van Braak Accountants binnengelopen en daar waren ze juist reuze enthousiast. Er werd gelijk meegedacht en een plan gemaakt. De rest is geschiedenis. Maar zonder hun steun en adviezen hadden we hier waarschijnlijk niet gezeten.’
Altijd lammertijd
Lennart had, in tegenstelling tot zijn zus Mariska, nooit de behoefte om schapenboer te worden. Hij zag een nieuwe wending naar de toeristische kant wél zitten en stapte in het bedrijf. ‘Ik deed daarvoor altijd al de administratie voor de schapenhouderij. Dus ik zag aan de cijfers dat er animo was voor lammetjes knuffelen.’ Hij merkt op dat de firma nog steeds een combinatie is. ‘We hebben zeshonderd schapen en dat blijven we ook gewoon doen. Dat is serieus agrarisch werk, het is hier geen kinderboerderij met slechts een paar beestjes. De combinatie met het toerisme is hard werken, maar bevalt goed. Eerder hadden we de lammertijd in het voorjaar en was er daarna meer rust. Nu plannen we het zo dat we het hele jaar door lammetjes hebben. Leuker voor de bezoekers, maar nooit meer rust voor ons. Dat hebben we er graag voor over.’
Gekkenwerk
Negen jaar geleden in januari kreeg de familie de sleutel van de redelijk vervallen boerderij aan de Pontweg. Het was de bedoeling om in maart de eerste gasten te ontvangen. ‘Dat was net voor de lammerij, even buffelen, ja. Het hoognodige hebben we gedaan, hier en daar beton gestort bijvoorbeeld. Achteraf gekkenwerk, weken van tachtig uur. Maar we gingen ergens voor met z’n allen en dat komt niet aanwaaien, daar moet je zelf de schouders onder zetten. Vanaf dat moment hebben we elk jaar verbeteringen aangebracht.’
Mapje
Op administratief gebied veranderde er nogal wat door de tweede vestiging. Lennart: ‘De schapenhouderij betekende wat voerrekeningen en dierenartskosten, dat was het wel zo’n beetje. Ik was in een jaar met een mapje van een paar centimeter klaar. Nu heb ik een enorme dikke map per kwartaal. Een boerderijwinkel, meer inkoop, personeel, verzekeringen…, er kwam gigantisch veel bij. Ik houd alles goed bij, maar administratie is niet mijn hobby. Je moet doen waar je goed in bent en mijn talenten liggen elders. Facturen betaal ik en stuur ik als pdf door naar Van Braak, zij regelen dat alles verder keurig voor elkaar is. Als er wat is, bel ik Marco, zo kort zijn de lijntjes. Dat werkt erg prettig. Door het uit te besteden en door de goede relatie houd ik tijd over om me met het bedrijf bezig te houden.’
Investeringen
Ieder jaar wordt er gekeken waar behoefte aan is. ‘Maar we houden het huisje bij het schuurtje. We willen eerst wat verdienen voor we investeren, geen gigantische leningen. En dan overleggen we met Marco over de financiële kant.’ Er is in negen jaar veel gebeurd. Daken vervangen, isoleren, een nieuwe schuur erbij, de stolp ingericht waar een panorama van de Hogeberg is te zien, een grote serre, een geitenweitje, speeltuin en hooiberg, bestrating. Overal wordt goed over nagedacht. ‘We willen bijvoorbeeld geen vijver, te veel risico met kleine kinderen. Met de demonstratie schapendrijven stonden we eerst vanaf het najaar in de prut. Dat was geen feest. Dus hebben we een schuur neergezet waar alles binnen kan, zodat je droog je praatje kunt houden. Voor iedereen en ook voor ons veel fijner’, zegt Lennart.
Wensenlijst
Het loopt goed. De locatie is gunstig, vrijwel iedere toerist die van de boot af komt rijdt automatisch langs het bedrijf. Daarnaast zijn flyers, google en mond-tot-mondreclame genoeg om iedere vakantie het parkeerterrein dagelijks vol te krijgen. ‘We gaan tegenwoordig in de stille najaars- en winterperiode buiten de kerstvakantie vier dagen per week dicht. Geeft ons even gelegenheid om wat te klussen, dat werkt makkelijker zonder publiek.’ Zijn er nog wensen? ‘Altijd’, lacht Lennart. ‘Weilandjes maken voor pony’s, minikoetjes en ezeltjes. We willen een blotevoetenpad voor kinderen en de speurtocht moet uitgebreid. Wat we zelf kunnen als familie, doen we zelf. Als er werk moet worden uitbesteed, dan doen we dat waar mogelijk aan Texelse bedrijven. Leuker, want we kennen elkaar allemaal en dan kan je dus ook even bellen of bij iemand binnenlopen als er wat is. Het werkt zo veel fijner op die manier. Je ziet het aan de goede samenwerking met Van Braak, korte lijntjes zijn heerlijk.’
